Raffaella Longoni

Cet Écrin passe en revue la plupart les problèmes actuels. Il n’y a que l’embarras du choix. Certains nous affectent dans notre vie quotidienne et d’autres, s’ils n’ont pas un impact immédiat sur notre existence, nous interpellent comme citoyens et comme anciens de l’Union européenne.

Parmi les « grands » problèmes, citons le Brexit et ses conséquences pour l’avenir de l’Europe et de tous les citoyens. Le douloureux processus de sortie de l’UE débutera en mars 2017 et le divorce sera consommé deux ans plus tard. Citons également la ratification de l’accord COP 21 par le PE, qui nous rappelle la brûlante nécessité de préserver notre planète, les récentes manifestations en Grèce qui remettent sous les feu de la rampe la crise profonde, économique, sociale et humaine que traverse ce pays dont le PIB a chuté de 25% , le referendum en Hongrie concernant l’accueil des migrants, qui a été un échec pour le Premier ministre Orban à cause du nombre élevé d’abstentions mais qui apparaît bien inquiétant dans sa démarche de refus d’appliquer une décision du Conseil européen prise à Budapest en septembre dernier et, last but not least, ici en Belgique, les pertes massives d’emplois qui frappent les jeunes et surtout les moins jeunes, souvent considérés inutiles à 55 ans…

Nous sommes également confrontés à des problèmes moins dramatiques mais qui nous touchent directement, à savoir le déménagement prochain de la section. Dans l’article de notre collègue Philippe Loir, il est clairement expliqué le cheminement des négociations (le mot est ambitieux) qui ont abouti à l’acceptation d’une implantation à la rue de Genève par rapport à une offre initiale se situant au 105 de l’avenue des Nerviens.

En effet, la section « se mettra au vert » et s’installera à la rue de Genève. Si le lieu n’est pas parfait car excentré par rapport au Rond-Point Schumann, centre névralgique des institutions européennes, il aura le mérite d’être assez facilement accessible par les transports en commun et la voiture, et certainement plus accueillant que les locaux de l’avenue des Nerviens. La section Belgique s’engage d’ores et déjà à tout mettre en œuvre pour que notre aide aux anciens ne soit pas dévalorisée par cette nouvelle implantation.

Je voudrais terminer en me référant à l’article concernant la visite de l’AIACE à Verdun…dans le contexte historique de nos 70 ans de paix en Europe, un acquis à défendre contre populismes et nationalismes. En ce moment, un vent de nostalgie intellectuelle souffle sur Paris et Berlin et remet à la une des librairies et des salles de cinéma l’œuvre de Stefan Zweig. En 1941, traumatisé par le nazisme, Zweig écrit « Le monde d’hier – Mémoires d’un Européen » Le 22 février 1942 il se suicide. Son livre se termine par ces mots : « Cela reste une loi inéluctable de l'histoire : elle empêche précisément les contemporains de discerner dès leurs premiers commencements les grands mouvements qui déterminent leur époque».

Un message amer et inquiétant qui fait apparaître presque dérisoires nos problèmes, grands et moins grands.

Grote en kleine problemen van het ogenblik

Dit nummer van de Écrin laat het merendeel van de actuele problemen de revu passeren. Er is keuze te over. Sommige ervan raken ons in ons dagelijkse leven en andere houden ons, hoewel ze misschien geen onmiddellijk effect hebben op ons bestaan, bezig als burgers en oud-personeelsleden van de Europese Unie.

Van de "grote" problemen kunnen we de Brexit noemen en de gevolgen ervan voor de toekomst van Europa en van alle burgers. Het smartelijke proces van de uittrede uit de EU zal in maart 2017 een aanvang nemen en de scheiding zal twee jaar later worden voltooid. Laten we ook de ratificatie van het COP21-akkoord door het EP noemen, dat ons aan de dringende noodzaak herinnert onze planeet voor de ondergang te behoeden, de recente betogingen in Griekenland die de schijnwerper richten op de diepgaande economische, sociale en menselijke crisis die dit land, waarvan het BBP met 25% is gedaald, doormaakt, het referendum in Hongarije betreffende de opvang van migranten, dat, gezien het grote aantal onthoudingen, een mislukking is geweest voor premier Orban maar dat een verontrustende indruk maakt omdat het neerkomt op een weigering een door de Europese Raad in september jongstleden genomen beslissing toe te passen en last but not least hier in België de massale verliezen aan werkgelegenheid die de jongeren treffen en vooral de minder jongeren, die vaak met 55 jaar als nutteloos worden beschouwd...

We worden ook met problemen geconfronteerd die minder dramatisch zijn maar die ons rechtstreeks treffen, dat wil zeggen de aanstaande verhuizing van de sectie. In het artikel van onze collega Philippe Loir wordt het verloop uit de doeken gedaan van de onderhandelingen (het is een groot woord) die hebben geleid tot aanvaarding van een vestiging in de Genèvestraat ten nadele van een oorspronkelijk aanbod om de voorkeur te geven aan de Nerviërslaan 105.

De sectie zal zich met groen omringen en zich in de Genèvestraat vestigen. Hoewel de locatie niet ideaal is want verwijderd van het Rondpunt Schumann, het zenuwcentrum van de Europese instellingen, zal zij de verdienste hebben tamelijk gemakkelijk bereikbaar te zijn met het openbaar vervoer en per auto en zeker herbergzamer te zijn dan de lokalen in de Nerviërslaan. De sectie België verbindt zich er nu reeds toe alles in het werk te stellen om ervoor te zorgen dat onze hulp aan de oud-personeelsleden geen nadeel ondervindt van deze nieuwe vestiging.

Ik zou willen besluiten door aandacht te besteden aan het bezoek van de AIACE aan Verdun in de historische context van 70 jaar vrede in Europa, een verworvenheid die beschermd moet worden tegen populisme en nationalisme in al hun vormen. Op dit moment waait er in Parijs en Berlijn een intellectueel nostalgische wind en komt het werk van Stefan Zweig opnieuw op de voorgrond te staan in de boekwinkels en bioscoopzalen. In 1941 schreef Zweig, getraumatiseerd door het nazisme, "De wereld van gisteren - herinneringen van een Europeaan". Op 22 februari 1942 pleegt hij zelfmoord. Zijn boek eindigt met de woorden:" Het blijft een onomstotelijke wet van de geschiedenis dat zij het juist de tijdgenoten ontzegt de grote bewegingen die hun tijd bepalen reeds in hun eerste begin gewaar te worden". Een bittere en verontrustende boodschap die onze grote en minder grote problemen in een bijna lachwekkend licht plaatst."